A Sort Of Homecoming

G'day!

Zoals ik al eerder in mijn vorige blog had verteld, moest ik nog naar 1 plek. Ook begon ik heimwee te krijgen naar het Zuidereiland. Dus wat ik in mijn hoofd had, kwam dus goed uit.

Mijn next destination was Invercargill. Een stadje net boven het zuidelijkste puntje van het Zuidereiland. Ik had een goede reden om weer terug te gaan: Familie. In Invercargill woont Kees Taal (78 jaar). Kees is een neef van mijn opa De Niet en woont al sinds 1959 in New Zealand (NZ). Het was dus een 'once in a lifetime' kans om aan de andere kant van de wereld familie te bezoeken.

Vanuit Wellington vloog ik via Christchurch naar Invercargill. Invercargill heeft een mini-vliegveld en dat gaf een ouderwetse uitstraling: Fantastisch!
Ik had van te voren al gebeld, dus Kees stond samen met zijn kiwi-vrouw ,Cheryl, mij op te wachten. Ik had mijn discription al van te voren gegeven, dus ze konden me niet missen. Nadat ik geland was, zag ik dat Cheryl een a4'tje vasthield met Maarten, mijn Scheveningse naam.

En toen zag ik Kees voor het eerst in real life. En ik zag het meteen: een echte schollenkop! Een Scheveninger haal je er gewoon direct uit! Kees & Cheryl noemden mij Maarten (naar mijn opa, was makkelijker voor Kees). Dus je kan wel zeggen dat er een Scheveningse Maarten is & een Haagsche Marcel (Knoester voor intimie).

Bij aankomst stond mij een heerlijke maaltijd te wachten en Kees, Cheryl & hun huis gaven mij al gelijk een goed gevoel: Het voelde aan alsof ik thuis was. A sort of homecoming.
Kees & Cheryl hadden nog een gast: Dave. Dave woont in Wellington en is op doorreis met zijn auto. Hij is een oud kapitein op de ferry. 'Captain Dave' was born!
Ook was het grappig dat Kees sinds 1959, nog steeds als een echte Hollander klinkt (dik Schevenings accent) en hij gaf mij een compliment dat ik zo goed Engels kon praten.

Mijn oma vertelde voor mijn vertrek dat Kees een kunstenaar is. Kees maakt van alluminium vissen & dinosaurussen. Zijn levensmotto is dan ook: Love-Care-Share. Door middel van zijn kunstwerken wil hij dit aan de nieuwe generaties laten zien. Hij liet mij zijn werkplaats & museum zien, welke hij in de garage had gemaakt. Ik had dit soort creaties nog nooit gezien en het was echt fantastisch. Kees is hierdoor zelfs een plaatselijke celebrity en is al door meerdere burgemeesters van verschillende plaatsen bezocht. Ook staat hij veel in de belangstelling van de media (kranten, internet, lokale bladen). Echt super bijzonder.

De tweede dag lieten Kees & Cheryl mij de Caitlands zien: De zuidkust. Wat was het toch fantastisch daar. Hoge op rotsen brekende golven en supermooi weer. Maar het meest bijzondere was, dat we een groep zeeleeuwen vanaf een meter of 4 zagen! Geen dolfinariumstyle, maar echt wildlife: Awesome! Het kon dus gewoon niet beter! Tijdens onze road trip hadden Kees & Cheryl genoeg eten en drankjes (Heineken!) meegenomen. Het kon dus niet beter.

De derde dag lieten Kees & Cheryl mij het dorpje Bluff zien. Bluff is het meest zuidelijkste puntje van NZ en leeft van de immens populaire oesters/mosselen. Ook hier is de kust supermooi: Wat een geweld met al die golven. Na het meest Noordelijkste- & zuidelijkste puntje te hebben gezien, kan ik gewoon echt niet zeggen wat nou het mooiste is.

Nadat ik de dochter van Cheryl, Belinda, en haar 2 kids (Jacob & Alisha) had ontmoet zijn we de klassieke Fish 'n Chips gaan eten in een classic pub.

Het bezoek hier was fantastisch. Het was alsof ik Kees & Cheryl al jaren kende en we hadden echt een klik. Kees is 78, maar in z'n hart was hij nog 21. Geweldig om te zien dat hij nog steeds zo gek als een deur is. Cheryl vertelde mij dat Kees het onwijs fijn vond dat iemand uit Scheveningen hem kwam op zoeken. Dat deed hem goed vertelde ze mij. Maar wat waren Kees & Cheryl gastvrij: veel eten, veel flesjes Heineken & gezelligheid: Wat een ervaring en tof om te zien dat je je echt thuis kan voelen bij familie aan de andere kant van de wereld. Kees & Cheryl, thanx for everything and for showing me the real NZ, i will never forget you!

En dan is het nu tijd voor an unexpected journey......